ERMAN TOROĞLU – HAKKIYLA KAZANDI
Maçın tansiyonu 15 gün evvelden başladı. “Bu tabanda top oynanır mı, bu ne rezalet!” falandır filandır. Sahiden bu yerde maç oynanmadı fakat nasıl? Zira biri oynadı başkası oynamadı, yer bahane! Galatasaray 90 dakika boyunca istediğini yaptı. Birinci yarı 3-0 yaptıktan sonra ikinci yarı oyuncu değişiklikleri, paslaşmalar, “Gol atsak da olur atmasak da olur zira önümüzde bir Avrupa maçı var” havası vardı sarı-kırmızılılarda. Futbolda bir tabir vardır; “En yeterli idman maçtır.” diye. Sen istediğin kadar yeterli antrenman yap, maç yaparak kendini zorlarsan form tutarsın. Galatasaray dün gece birinci yarıda skoru aldı, ikinci yarıda büsbütün idman yaptı. Hoş şeyler yaptılar, maçı da hakkıyla kazandılar.
Kimse kimseyi aldatmasın. Türkiye’deki yerler o denli bir hafta 10 gün çalışmayla düzelmez. Makyaj yaparsın, o kadar! Ben hayatımda pavyona çok az gitmişimdir. Gece kulüplerinde loş ışıklarda makyaj yapan bayanlar çok hoş gözükürler fakat sabah güneş çıkınca ne olduklarını görürsünüz. Türkiye’deki alanlar da motamot böyle!
Ben yere kesim çim getirilip koyulduğunu gördüm, kum atıldığını gördüm, modül kesim diğer yerlerden çimler kesilip toprağın üzerine 5-6 saat önce serpildiğini gördüm. Daha da enteresanı yeşile boyandığını bile gördüm. Sonra diyorsunuz ki; Marka değeri! Haydi oradan ya ne marka değeri! Sen markanı toparlaman için evvel alanlarını toparlaman lazım. Bunun da sorumlusu Türkiye Futbol Federasyonu. Zira her türlü yetki ve selahiyet onda var. Yoksa bunlar seneye tekrar konuşulur, havanda su dövülür. Valla şunu söyleyeyim bu yerler devam ederse çok kaliteli oyuncu Türkiye’ye gelmez. Zati gelmiyorlar, yeterlice biter.
Avrupa maçlarında İcardi gol attıktan sonra koşarak gelip çimde kayıyor. Zira hiçbir formda ziyan görmeyecek onu biliyor. Türkiye’de gol attıktan sonra niçin kaymıyor çimde? Dün akşam niçin kaymadı mesela? Zira bir kayarsa üzerinde üç kilo çamurla kalkacak. Evvelki akşam Rize-Fenerbahçe maçında İrfan Can Kahveci’nin hızını gördünüz. Adamın hızını temizlemek için bir kova su getirdiler kenardan. Hakem için söylenecek bir şey yok zira hakemlik bir şey olmadı. Düşünün Ankaragücü kadrosu bırakın Galatasaray’ı, hakemi bile zorlayacak futbol da oynamadı uğraşta de etmedi. Bu türlü giderlerse çok kaygılı düş görürler.
LEVENT TÜZEMEN – SANCHEZ MÜTHİŞTİ
Galatasaray, 23. şampiyonluğunu A.Gücü deplasmanında kucaklamıştı. Final haftalarına girilirken G.Saraylı oyuncular tepeye dev adımları yeniden Başkent’te attı. Coşkulu, disiplinli, istekli, istekli, çalışkan ve yardımlaşması üst seviyede olan bir G.Saray izledim.
Oyuncular hem keyif verdiler hem de kendileri oynadıkları futboldan keyif aldılar. Davidson Sanchez’e hayran kaldım. Sanchez’i uygun ki idare transfer etmiş. Kolombiyalı yıldız oyuna resmen hükmetti. Yanlışsız konum alarak rakibe konum vermedi. Sakin ve sabırla geriden topu oyuna akıllı paslarla soktu.
Hücuma çıktı golünü attı. Hava toplarını kaybetmedi. İnançlıydı ve etrafına de itimat verdi. Topu kaptıran her G.Saraylı oyuncu başta Mertens, Tete, Demirbay, Aktürkoğlu olmak üzere yine kazanmak için disiplinle rakiplerini kovaladı.
Bir şutu direkten dönen Oliveria yeni transfer üzere döndü. Oyunun başında yapılan önde baskı G.Saray’ın erken iki gol bulmasını sağladı. Kerem tahminen çok top kaybıyla oynadı ancak çok çalıştı, çok gayret etti. Tete’nin performansına bakınca dilerim bu hoş, tesirli ve çalışkan oyunun artık bir istikrara oturtur. Köhn’ün kumaşı sahiden parlıyor.
Alman disipliniyle yoğrulmuş Köhn’ün hamleye çıkmasını, ikili uğraşlarda ayakta kalıp topu kazanmasını, yabancılık çekmemesini maksat transfer olarak gördüm. İcardi daha diriydi fakat tekrar istediği topları alamadı.
Bir orta kendisine pas atan lakin topu şiddetini ayarlayamayan Kerem Aktürkoğlu’na, “Olsun takma takma kafana” diye tebessüm yaptı. Okan Hoca tüm oyunculara adaletli davranıyor. Zaha da hocasının adaletinin değerini bilmeli ve Joker Barış’a, Berkan’a, Mertens’e, Kerem’e bir göz atıp arkadaşları kadar koşup çaba etmeli.
SERKAN KORKMAZ – HARİKA YARIŞ
“Bu lig son haftaya kadar nefes keser” cümlesini artık söylemeyen kalmadı. Kalbi zayıf olan Galatasaraylılar’a ve Fenerbahçeliler’e yakınları ve kendileri mukayyet olsun. Bu saatten sonra yok yerdi, yok yorgunluktu, mazeret yok, iki ekip içinde.
Ülke futbolunun başına gelip gelebilecek en hoş şeyleri bir ortada yaşıyoruz; iki kadromuz yeni yılda hala Avrupa arenasında, ulusal grubumuz Euro 2024’e katılacak, 2032’nin konut sahipliğini aldık ve en az bunlar kadar değerlisi iki ezeli rakip; Fenerbahçe ve Galatasaray kıran kırana şampiyonluk yarışında…
Peki tüm bunları maddi ve manevi kıymetlere ne kadar çevirebiliyoruz?
Futbol sıklıkla toplumun huzurunu ve sevincini kaçırmanın ötesinde finansal olarak da aşağıya gerçek gidiyor. Bu kadar büyük bir cümbüşün, bu kadar çok olumlu gelişme varken bizleri gereğince keyifli edemiyor olması, anlaşılır şey değil. Toplumsal medyada direkt ortaya atılan ve birtakım yorumlarda ima edilen hakaretler, suçlamalar, komplolar neyse de kulüplerin resmi ağızları ve resmi hesapları da işin içine birebir makamdan girince “marka değeri” yerlerde sürünüyor.
Futbolumuzun ana geliri olan “yayın hakları bedeli” her geçen ihalede ufalıyor. Çok ancak çok acı. Bu ortamda Fenerbahçe ve Galatasaray’ın teknik heyetleri ve futbolcularının birbirleri hakkında söyleyeceği her övgü, takdir ve iltifat çok pahalı. Okan Buruk birkaç defa rakibi hakkında hoş cümleler kurmayı denedi ancak başka taraftan bir tek cümle dahi duyamadık. Benim haberim olmadıysa samimiyetle özür dilerim.
Okan hocam ve İsmail hocam; iş sizde bitiyor. Lütfen alanda döktüğünüz tere hürmet duyun, sporcularınızla verdiğiniz çabada, toplumsal medya trollerine ve yönetici ajandalarına kendinizi ezdirmeyin.
Asırlık rekabetin, bu dönem sahne aldığı süper yarış, nefes kesmesin, hayat versin.
