Yüz milyarlarca diğer yıldızla birlikte yıldız sistemimize konut sahipliği yapan devasa Samanyolu Galaksisi, açık ve aysız gecelerde gökyüzümüzde uzanan pırıltılı bir leke üzere görünür. Gökyüzüne epeyce takıntılı olan eski beşerler içinse Samanyolu’na bakmak, Dünya’nın üzerinde asılı duran ve ölülere öbür dünyaya seyahatlerinde yardımcı olan bir tanrıçayı sembolize etmiş olabilir.
Journal of Astronomical History and Heritage mecmuasında yayınlanan yeni bir çalışma, Samanyolu’nun antik Mısır kültüründeki rolünü araştırıyor ve galaksimizi gökyüzü tanrıçası Nut ile ilişkilendiriyor.
Eski Mısırlılar astronomi alanında öncülerdi; yıldızları, takımyıldızları, öbür gezegenleri gözlemlediler, Güneş ve Ay’ın hareketlerini takip ettiler ve 365 günlük bir yıl ve 24 saatlik bir gün kavramını yarattılar.
Astronomi, tarım yoluyla gündelik ömürlerine dahil edildi ve Giza piramitlerinin temellerini inşa etmek için de kullanıldı. Eski Mısır dininde Tanrıça Nut gökyüzünü, yıldızları ve bir bütün olarak kozmosu temsil ediyordu. Ekseriyetle kardeşi Toprak Yaradanı Geb‘in üzerinde yükselirken bedeninin her yerinde yıldızlar olan bir bayan olarak tasvir ediliyordu.
Yeni çalışma, gök tanrıçasının Samanyolu’nun göksel bir tezahürü olduğu fikrini ortaya koyuyor. Portsmouth Üniversitesi’nde yapılan araştırmada Samanyolu’nun 3.000 ila 4.000 yıl evvel Mısır’ın farklı yerlerinden nasıl göründüğünü ve gece boyunca yükselip batarken ve bir mevsimden başkasına görünümünün nasıl değişeceğini modellediler.
Tanrıça Nut’un, yani Samanayolu’nun başı ve gerisi batı ve doğu ufuklarıyla eşitlenirken, kolları bedenine açılı bir biçimde uzanır, sağ kolu kuzeybatıda ve sol kolu güneydoğuda olacak halde tanım edilmişti. Eski Mısırlıların galaksiye bakışının simüle edilmiş modeli aracılığıyla o yıllardaki imgeyi tekrar oluşturmak mümkün oldu. Böylelikle 4.000 yıl evvel Mısır medeniyetinin “neye” tapındığını ve bunun büyük ihtimalle Samanyolu Galaksisi olduğunu artık biliyoruz.
