Diş bakımının en eski belirtisi, Hırvatistan’daki bir mağarada bulunan ve bir çeşit kürdan ile tekraren kazındığına dair işaretler gösteren 130.000 yıllık Neandertal azı dişlerinde görülüyor. Ne yazık ki, tarih öncesi kalıntıların yanında gerçek bir kürdan keşfedilmedi, lakin işaretlere dayanarak araştırmacılar, Neandertallerin muhtemelen dişlerinin ortasındaki yiyecekleri çıkarmak için kemik modüllerini yahut sert otları kullandığından şüpheleniyor.
Bilinen en eski diş hastasına dair kanıtlarsa yaklaşık 14.000 yıl öncesine kadar uzanıyor. İtalya’da bir kaya sığınağında bulunan bu şanssız bireyin diş çürümesinden mustarip olduğu ve en az bir dişin çürük bileşeninin bir çeşit keskin taş alet kullanılarak kasıtlı olarak kazındığı görülüyor.
Dünyanın en eski diş macunu
M.Ö. 5000 civarında, eski Mısırlılar dünyanın en eski diş macununu geliştirdiğinde, işler biraz daha karmaşıklaşmaya başladı. Daha çok diş tozuna benzeyen bu karışım, kömürleşmiş öküz toynaklarından elde edilen kül, yumurta kabukları, mür ve pomza taşı üzere bileşenler içeriyordu ve muhtemelen dişleri temizlemekten fazla aşındırıyordu, fakat en azından dişlerin etrafındaki kalıntıları temizleyebilirdi.
Daha sonra Persler karışıma otlar ve balın yanı sıra yanmış salyangoz ve istiridye kabuklarını da ekledi, Romalılar ise ağız kokusunu azaltmak emeliyle kömür ve ağaç kabuğu eklediler.
Dünyanın en eski diş fırçası
En eski ilkel diş fırçaları da eski Mısır ve Babil mezarlarında bulundu ve M.Ö. 3500 civarına tarihleniyor. Çağdaş fırçaların bilakis bu aletler, dişleri temizlemek için kullanılabilecek kıl gibisi uçlara sahip olması için çiğnenen ince kısımlardan ibaretti.
Kulağa ne kadar kolay gelse de, bu fırçalama çubukları için neem ve misvak kelam konusu olduğunda Salvadora persica üzere muhakkak ağaçlardan alınan kısımlar kullanılıyordu ve her ikisinin de antimikrobiyal özelliklere sahip oldukları ve diş çürümesi ve diş eti hastalığıyla bağlantılı birtakım bakterilerin yayılmasını yavaşlattığının gösterildiğini belirtmekte yarar var. Hatta bu iki ağacın kısımları günümüzde bile pek çok Asya ve Orta Doğu ülkesinde ağız bakımında kullanılmaya devam ediyor.
Yine de, diş fırçaları kelam konusu olduğunda bilinen en eski klâsik fırça muhtemelen Tang Hanedanlığı devrinde, MS yedinci ve onuncu yüzyıllar ortasında Çin’de icat edildi. Yaban domuzu kılından kılları ve bambu ya da kemikten yapılmış sapları olan bu eski diş fırçalarının, çağdaş benzerleri kadar tesirli olmadığı kesin.
